“Ik bedacht me dat ik altijd later nog iets met water zou kunnen doen, maar had nooit verwacht dat dat moment zo snel zou komen”
14 mei 2019 |
Milan Boon
Bas Knapp; gemeenteraadslid, bestuurslid van een waterschap en oprichter van studentenpartij LSP. Foto: Milan Boon

Bas Knapp is nog maar twintig jaar oud, maar zit nu al in een gemeenteraad, het bestuur van een waterschap én hij heeft pas geleden een studentenpartij opgericht. Toch ziet hij zichzelf geen Tweede Kamerlid worden. Een gesprek over hoe hij op die posities terecht kwam, zijn band met zijn opa en zijn passie voor water.

Je politieke carrière begon vorig jaar toen je in Noordwijk voor de gemeenteraad werd verkozen. Hoe kwam je op het idee om je verkiesbaar te stellen?
“Mijn opa is al vele jaren actief in de lokale politiek van Noordwijkerhout. Dus dat politieke heb ik via hem eigenlijk meegekregen. Ik ging bijvoorbeeld wel eens kijken bij een vergadering als hij iets moest doen. In 2016 werd toen door de lokale fractieleider van de VVD gevraagd of ik misschien zou willen aanschuiven bij de fractievergaderingen om te zien hoe het daar dan gaat.”

“Een paar jaar later – nadat ik als lid van het faculteitsbestuur van rechten bij Universiteit Leiden bestuurlijke ervaring had opgedaan – kwam de vraag of ik niet ook de gemeenteraad in wilde. Ik zei ja en in eerste instantie kwam ik op plek 9 op de lijst. De kans was dan klein dat ik werd verkozen.”

Toch kwam je uiteindelijk hoger op de lijst. Hoe zit dat?
“Uiteindelijk heeft de ledenvergadering het laatste woord wat betreft de lijst, en die mogen ook nog dingen wijzigen. Elke kandidaat op de concept-lijst mocht een pitch van een minuut geven. In mijn pitch had ik toen aangegeven dat ik wel iets hoger wilde. Nadat ik met de andere kandidaten de vergadering verliet, hebben de leden over de lijst vergaderd en aanpassingen gemaakt.”

Ze hadden je op plek drie gezet. Een behoorlijke verrassing, neem ik aan?
“Ja, enorm. Vooral ook omdat deze verkiezing voorafgaand aan een gemeentelijke fusering plaatsvond. Want normaal staat dus gewoon de lijsttrekker op nummer 1. Maar nu waren er twee lijsttrekkers – één van Noordwijk en één van Noordwijkerhout – die samen bovenaan stonden, en daar stond ik dan gelijk onder. Ik had nooit verwacht dat ze me zo hoog zouden plaatsen.”

In aanloop naar de verkiezingen werd je ook nog eens campagneleider. Was dat wel helemaal uit eigen beweging?
“Nee, dat was ook op verzoek van de partij; juist omdat ik op nummer 3 was gezet. Om te zorgen dat ik in de aanloop naar de verkiezingen toch wat politieke ervaring op zou doen, werd mij gevraagd om die functie van campagneleider te vervullen.”

En hoe beviel dat?
“Ik stuurde het campagneteam aan en als je dat nog nooit gedaan hebt is dat lastig en behoorlijk intensief. Het is een complexe functie en de periode in aanloop naar de verkiezingen is erg hectisch. Achteraf gezien ben ik blij met alles wat ik er van heb geleerd.”

Je merkte eerder al op dat je opa een bekend gezicht is in de lokale politiek. Nu zitten jullie samen in dezelfde gemeenteraad. Hoe is dat?
“Mijn opa is echt mijn maatje; ik heb een hele goede band met hem. Ik kende hem al als mijn opa en als goede vriend en nu leer ik hem ook als collega kennen. Dat vind ik erg waardevol. Veel andere mensen blijven het een unieke situaties vinden: ‘Een opa en zijn kleinkind in dezelfde gemeenteraad, kan dat wel?’”

Het kan?
“Ja, ik vind van wel. Ik kan me heel erg vinden in de gedachte dat de kiezer altijd gelijk heeft. Ik heb meer dan twee keer het benodigde aantal stemmen voor een voorkeurszetel gekregen en ook mijn opa, die op plek 14 stond met dezelfde achternaam, heeft ruim voldoende voorkeursstemmen behaald. De kiezer heeft daarmee gesproken.”

“Belangrijk is wel dat je er met elkaar goede afspraken over maakt. We scheiden de politiek goed van privé. Als we aan het werk zijn is mijn opa gewoon ‘Hans’ en ga ik net zo met hem om als met mijn andere collega’s.”

Komt het wel eens voor dat jullie twee het niet eens zijn met elkaar binnen de gemeenteraad?
“Omdat we samen in dezelfde partij zitten zijn we het meestal wel eens, maar zo nu en dan komt het wel voor.”

Vind je het dan lastiger om er iets van te zeggen?
“Mijn ervaring is dat naarmate je je collega’s wat beter kent je ook meer ruimte voelt om feedback uit te spreken naar elkaar. Dat merk ik ook in mijn samenwerking met Hans zo. Wanneer hij iets zegt waar ik het niet mee eens ben, ben ik meestal de eerste die daar iets van zegt binnen de fractie.”

Ondertussen zit je ook in het bestuur van het Hoogheemraadschap van Rijnland. Hoe is dat zo gekomen?
“Bij het verlaten van de middelbare school heb ik heel erg getwijfeld over welke studie ik wilde volgen. Ik had me voor rechten & economie ingeschreven in Leiden en voor civiele techniek in Delft, waar ik dan graag watermanagement had willen doen. Uiteindelijk heb ik de knoop doorgehakt en heb ik voor Leiden gekozen.”

“Ik vind rechten wel een prima studie, maar het is nou niet echt mijn passie dus toen ik begin 2018 via LinkedIn een cursus voorbij zag komen genaamd “actief voor het waterschap” heb ik me daarvoor opgegeven. Zo kon ik toch nog wat doen dat met watermanagement te maken heeft.”

“Dat we in Nederland al eeuwenlang met zoveel mensen, meters onder zeeniveau leven. Daar mogen we echt trots op zijn”, aldus Knapp. Foto: Milan Boon

En die cursus maakte jou enthousiast genoeg om je verkiesbaar te stellen?
“Absoluut. En ook de mensen van het waterschap waren enthousiast. De gemiddelde leeftijd op die cursus lag erg hoog en ze vonden het leuk om een jong iemand te zien die geïnteresseerd is in de waterschappen. De organisatoren benaderden mij met de vraag of ik me misschien kandidaat zou willen stellen omdat ze mijn inbreng waardeerden en meer jongeren in het bestuur wilden. Ik heb gezegd dat dat niet zo handig klonk, want ik stond toen al op plek 3 voor de gemeenteraadsverkiezingen en ik wist niet of het bekleden van beide functies überhaupt mag.”

Maar het mag dus?
“Ja bij het waterschap waren ze zo enthousiast dat ze de afdeling juridische zaken direct de wet erop na hadden laten slaan en bij de volgende bijeenkomst vertelden ze mij dat je volgens de wet beide functies gewoon mag bekleden.”

Ah, dus toen werd je wel enthousiast?
“Nou, ik was nog steeds wel wat terughoudend – twee politieke functies tegelijk is nogal wat – maar uiteindelijk ben ik toch gaan solliciteren bij de VVD. Mijn gedachte daarbij was dat ik door me te kandideren voor een lagere plaats op de lijst wel een bijdrage kon leveren aan het waterbewustzijn onder met name jongere mensen en hen zo kon aanmoedigen om naar de stembus te gaan.”

Je kwam op plek 4 op de kandidatenlijst terecht en werd ook voor deze functie gekozen. Hoe was dat?
“Ik had niet verwacht dat ik zo hoog op de lijst zou komen en de verkiezingswinst was een bijzonder moment. De VVD groeide van vier naar vijf van de dertig zetels in het algemeen bestuur. Een mooie teamprestatie.
Maar ik was persoonlijk ook heel blij met de 4140 stemmen die ik had gekregen. Het was nu definitief dat ik aan de slag kon met mijn passie voor water – dat deed me goed!”

In zowel de gemeente Noordwijk, als in het Hoogheemraadschap van Rijnland, zit Knapp in een VVD-fractie. Foto: Milan Boon

Waar komt die passie voor water eigenlijk vandaan?
“Dat is begonnen doordat ik als klein jongetje wel eens langsging bij de schoonzus van mijn oma, die in Horst aan de Maas woonde in een watermolen. Het waterrad daar fascineerde me enorm en zette me aan het denken.”

“Het is enorm bijzonder dat we in Nederland al eeuwenlang met zoveel mensen meters onder zeeniveau kunnen leven. Daar mogen we echt trots op zijn. Als je goed om je heen kijkt zie je overal om je heen de invloed van water op het Nederlandse landschap en op onze cultuur.”

Toch besloot je om rechten & economie te studeren in plaats van civiele techniek.
“Ja Leiden vond ik een leuke stad, Minerva leek me een leuke vereniging en het was ook wel handig dat het wat dichter bij huis is dan Delft. En ik bedacht me dat ik altijd later nog iets met water zou kunnen doen. Toen had ik nooit verwacht dat dat moment zo snel zou komen.”

Je ging niet alleen studeren in Leiden, maar hebt recent ook een studentenpartij opgericht. Hoe dat zo?
“Toen ik in 2018 in het faculteitsbestuur van Rechten zat, heb ik onze universiteit goed leren kennen. Na mijn terugtreden zag ik wat foto’s en filmpjes van de bestaande partijen via Facebook voorbij komen, waar standpunten in voorbijkwamen, waar ik me niet in kan vinden.
Zo waren er partijen die het hadden over het afschaffen van het bindend studieadvies of zorgen dat studenten al hun voldoendes kunnen herkansen. Dat zijn mooie verkiezingsleuzen, maar die plannen brengen te veel kosten met zich mee en dat geld kan veel beter worden besteedt.”

“Dus toen dacht ik bij mezelf “waarom richt ik niet zelf een partij op?” Mensen om me heen waren opvallend enthousiast over dat plan, dus toen zijn we met een groep mensen aan de slag gegaan en hebben we samen de Liberale Studentenpartij (LSP) opgericht.”

Het gebouw van het Hoogheemraadschap van Rijnland. Foto: Milan Boon

De partij was een succes.
“Dat kun je wel zeggen ja. We behaalden een zetel in de universiteitsraad en ook bij de faculteiten van Archeologie, Sociale Wetenschappen, Wiskunde en Natuurwetenschappen, Geesteswetenschappen kregen we zetels – en bij Rechten hebben we zelfs twee zetels behaald!”

Je bent nu druk bezig met de gemeenteraad, het waterschap en je studentenpartij, maar kun je misschien ook iets zeggen over je toekomstplannen?
“Dat vind ik lastig te zeggen. Ik ben niet zo van het vooruitplannen van mijn leven. Wel weet ik dat ik momenteel geen behoefte heb om bijvoorbeeld Tweede Kamerlid te worden. Dergelijke politieke ambities heb ik niet.”

“Het is wel een bijzondere vraag. Wat me namelijk opvalt is dat doordat ik behoorlijk jong ben en al met dit soort dingen bezig ben, je zou verwachten dat mensen me over die werkzaamheden bevragen. Maar in plaats daarvan merk ik dat ze vooral geïnteresseerd zijn in wat ik hierna wil doen.
Dat is knap dat hij nu al in de gemeenteraad en in het waterschap zit. Dan ben ik benieuwd wat hij over vijf jaar doet”. Dat soort dingen. Sommige mensen hebben het idee dat ik een weg naar Den Haag aan het plaveien ben voor mezelf, maar dat is helemaal niet het geval.
Mijn hart ligt bij Noordwijkerhout, ik heb een passie voor water, ik ken de universiteit goed en heb een grote groep vrienden die enthousiast waren over het idee een studentenpartij op te richten. Die dingen maken dat ik nu doe wat ik doe.”

Het gebeurde gewoon een beetje?
“Ja. En zo sta ik ook wel in het leven. Geen van de dingen die ik bedacht had te willen doen tijdens mijn studententijd is uitgekomen. Ik was graag tijdens mijn studie naar het buitenland gegaan, en het leek me leuk om bij Geesteswetenschappen een tweede studie te doen, zoals bijvoorbeeld klassieke talen of geschiedenis. Maar nu kom ik daar niet aan toe.”

Je kijkt het gewoon een beetje aan en je ziet wel waar je uitkomt.
“Zoiets ja. Voor nu wil ik me vooral focussen op mijn werk in de gemeenteraad, het waterschapsbestuur en de universiteitsraad. Daarna zie ik wel weer verder.”

14 mei 2019 |
Milan Boon