Er kan binnenkort worden gestemd voor de Provinciale Staten, en dat betekent dat de verkiezingscampagne weer volop in het straatbeeld te zien is. Soms figuurlijk, bijvoorbeeld in de vorm van tv-reclames en Facebookadvertenties, maar soms ook letterlijk: elke partij heeft namelijk ook verkiezingsposters die overal door het land worden opgehangen. Maar wat ze daarop laten zien en wat ze ermee willen bereiken verschilt nogal. Hoe pakken de verschillende partijen zo’n poster aan?

Een partij kan in elke provincie, of zelfs in elke regio, voor een andere poster kiezen. Het verschilt wel per gemeente of de partij een poster op kan sturen om een bedrukt verkiezingsbord mee te maken, of dat ze het nog zelf ouderwets moeten aanplakken. Toch richt vrijwel geen van de partijen zich echt op de provincie. De meeste posters zijn landelijk hetzelfde, of zien eruit alsof ze dat zouden kunnen zijn.

Wie bijvoorbeeld langs een posterbord in Leiden rijdt (zie afbeelding bovenaan), ziet dat een aantal partijen slogans en standpunten überhaupt achterwege laten. Degene waarbij dat het zichtbaarste is, zijn GroenLinks en DENK: zij zetten vrijwel alleen de naam van de partij op de poster. Sam Bakker, een woordvoerder van GroenLinks, vertelt dat duidelijkheid en herkenbaarheid voor zijn partij het hoofddoel van de poster is: “Op de voorbedrukte borden is de poster vrij klein, en het is belangrijk om meteen duidelijk ons beeldmerk te laten zien. Een slogan is vaak lastig leesbaar en kandidaten voor de Provinciale Staten zijn daarvoor te onbekend.”

PvdD en 50Plus breiden nog een beetje uit met een expliciete oproep om op hun partij te stemmen, maar daar blijft het bij. De belangrijkste boodschap lijkt hier te zijn dat er überhaupt verkiezingen plaatsvinden – niet geheel onbelangrijk bij een verkiezing met in 2015 een opkomst van nog geen 48 procent.

Ook waar wel een slogan op de poster staat, blijkt meestal uit niets dat het om de Provinciale Statenverkiezingen gaat. Met slogans als “kies voor doen” (VVD) en “zeker zijn” (PvdA) is wel duidelijk dat deze partijen een beeld van zichzelf over willen brengen – een partij die actie onderneemt, en een partij die zekerheid biedt. Alleen de Lokale Partijen Zuid Holland hebben een slogan die betrekking heeft op de provincie (“jouw lokale stem in de provincie”), maar wat ze dan in de provincie willen bereiken, zal de voorbijganger ergens anders te weten moeten komen.

Twee partijen gooien het heel expliciet over de landelijke boeg, door afbeeldingen van politici op de poster te zetten waar op 20 maart niet eens op gestemd kan worden. Op de poster van de PVV en FvD staan namelijk de fractievoorzitters in de Tweede Kamer, Geert Wilders en Thierry Baudet. Hoewel er iemand anders op de kieslijst staan, lijken zij hier te worden gepresenteerd als de belangrijkste reden om op hun partij te stemmen.

Andere partijen kiezen wel voor een foto van een kandidaat: het NIDA, waarop in Noord- en Zuid-Holland kan worden gestemd, zet de lijsttrekkers uit beide provincies op een gezamenlijke foto, en de SGP kiest voor de lijsttrekker van de provincie zelf. Bij het CDA staat de nummer vier in Zuid-Holland afgebeeld. Dat laatste lijkt misschien een rare keus, maar Christiaan Merkuur, de CDA-campagneleider voor Zuid-Holland, legt het uit: “Onze top 10 hangt op de borden in hun eigen regio. De zichtbaarheid van de lokale kandidaat is voor ons het belangrijkste doel van de posters.”