In de collegezalen zijn steeds meer vrouwelijke studenten te vinden. Vorig collegejaar was zelfs 54 procent van de ingeschreven WO-studenten vrouw. Toch blijft het aantal vrouwen in technische studierichtingen laag. Hoe is dat voor vrouwen die een technische studie doen?
Sinds 2006 domineren vrouwelijke studenten in wetenschappelijk onderwijs. In dat jaar waren voor het eerst meer vrouwen dan mannen ingeschreven bij een wetenschappelijke studie. De jaren daarna nam de voorsprong van vrouwen alleen nog maar toe.
Echter, de verschillen tussen studierichtingen zijn groot. In bijvoorbeeld onderwijs- en zorgstudies zijn de vrouwen flink in de meerderheid, terwijl zij in de technische richtingen nog steeds ondervertegenwoordigd zijn. Dit blijkt uit cijfers van het CBS over het hoger onderwijs.
Ook in de wiskunde en natuurwetenschappen zijn vrouwen ondervertegenwoordigd. Emily Smit is derdejaarsstudent aan TU Delft, waar zij de dubbele bachelor wiskunde en natuurkunde doet. Zij is hier een van de weinige vrouwelijke studenten. Jaarlijks starten zo’n veertig studenten met deze dubbele bachelor, waarvan ongeveer 12 procent vrouw. Het komt dan ook regelmatig voor dat zij de enige vrouwelijke student in de zaal is. “Laatst had ik een vak waar we met twintig studenten waren. Dit waren allemaal mannen, en ook de twee docenten waren mannen. Ik was de enige vrouw in de zaal”, aldus Emily.
In het begin moest Emily wel wennen aan een omgeving met weinig andere vrouwen. “Ik had nooit echt jongensvrienden gehad, tot ik naar Delft kwam. Toen was ik eigenlijk constant met jongens.” Inmiddels is ze er wel aan gewend, en merkt ze het eigenlijk niet meer. Het percentage mannen heeft haar keuze voor deze studie dan ook niet beïnvloed.
“Meestal zijn jongens wat luider en zelfverzekerder, dus dan moet je harder werken om gehoord te worden”
Eerder deze maand schreef nanobioloog Rachel Los naast een dankwoord ook een anti-dankwoord in haar proefschrift. Hier noemde zij alle mensen die haar het gevoel gaven dat zij als vrouw niet thuishoort in de wetenschap. Ze noemt onder andere de studievereniging van natuurkunde, waar zij moest zingen dat vrouwen geen natuurkunde kunnen studeren zonder seks met de hoogleraar.
Emily heeft dat soort seksisme nooit ervaren. Wel merkt ze verschil met een omgeving met veel vrouwen. “Meestal zijn jongens wat luider en zelfverzekerder, dus dan moet je harder werken om gehoord te worden”, aldus Emily. Ze geeft aan soms harder haar best te moeten doen om niet onderbroken of niet onderschat te worden. “Het zijn subtiele dingen.”
Toch twijfelt ze of dat enkel komt door de mannelijke omgeving. Emily is opgegroeid in België. “Evengoed zou het een cultuurverschil kunnen zijn tussen Nederland en België. Belgen zijn wat terughoudender.”
Afgestudeerde mannen gaan vaker dan vrouwen een promotietraject in. Ook dat blijkt uit CBS-cijfers. In de vormgeving-, kunst-, talen- en geschiedenisstudies staan bijvoorbeeld anderhalf keer zoveel vrouwen als mannen ingeschreven. Echter, in deze richting promoveren mannen en vrouwen even vaak.
Ook in de wiskunde en natuurwetenschappen gaan meer mannen door voor een PhD. Emily is ook niet van plan om een PhD te volgen. Na haar bachelor wil ze graag werkervaring opdoen, voor ze aan haar master begint. Ze wil daarna liever de industrie in dan de harde theorie bestuderen.