Gestrand op een treinstation of helemaal niet meer op reis kunnen. Het overkwam velen in Duitsland tijdens de treinstakingen. Er werd niet één keer gestaakt, maar zes keer in vijf maanden. Dit zorgde uiteraard voor veel ontregeling. Afgelopen 26 maart is er eindelijk een akkoord gekomen tussen Deutsche Bahn (DB) en de machinistenvakbond GDL. Hoe kon het vijf maanden duren voordat er een akkoord kwam?

De Volkskrant noemt het een ‘David en Goliath-achtige strijd’ met aan de ene kant de kleine GDL, Gewerkschaft Deutscher Lokomotivführer, tegenover een van werelds grootste vervoersbedrijven, Deutsche Bahn. GDL eist een werkweek van 35 uur (drie uur korter), een loonsverhoging naar 555 euro en een eenmalige inflatiecompensatie van 3.000 euro. Deutsche Bahn wil daar niks van weten. Daarop besloot de machinistenvakbond te gaan staken. Na iedere staking probeerden de twee partijen tot een akkoord te komen. Zo heeft Deutsche Bahn een aanbod gedaan dat het personeel de keuze heeft om één uur minder per week te werken met daarbij een salarisverhoging. De GDL verwierp dit voorstel.

Claus Weselsky, de vakbondsleider, vertelt aan de Volkskrant dat Deutsche Bahn al jaren “kapot gemanaged” is. Het bestuur van DB heeft in zijn ogen geld verspild en op de verkeerde plekken bezuinigd. De punctualiteit en perfectie van de Duitse treinen is niet meer wat het ooit was geweest. Dat laatste beaamd Deutsche Bahn. Afgelopen november begon de eerste staking. Uiteindelijk heeft GDL zes keer gestaakt. Het precieze overzicht van de stakingen is weergegeven in de tijdlijn hieronder.

Het artikel gaat verder onder de tijdlijn

Bronnen Tijdlijn

Slide 1: Mobiliteit.nl Slide 2: Duitsland Instituut Slide 3: Max Vakantieman Slide 4: Duitsland Instituut, NOS, Volkskrant Slide 5: Duitsland Instituut, Volkskrant Slide 6: Duitsland Instituut, NOS Slide 7: Volkskrant, Max Vakantieman Slide 8: Volkskrant Slide 9: Volkskrant Slide 10: Volkskrant

Reizigers de klos

Veel mensen zijn dan ook de afgelopen tijd gehinderd door de treinstakingen. Isabel Coret (21) een Zwitsers-Nederlandse student International Studies moet veel reizen met Deutsche Bahn. Zij was meermaals de dupe. “Ik heb een keer een aansluiting gemist, waardoor ik een halve nacht op een treinstation moest doorbrengen. Tijdens een andere treinstaking was het niet mogelijk voor mij om terug naar Nederland te reizen waardoor ik lastminute een duur vliegticket moest kopen.”

“Door de stakingen kunnen honderden niet werken”

Florian Dams (22), Werktuigbouwkunde-student in Aken, zegt dat vooral het plannen van reizen met DB Fernverkehr, voor de langeafstandsroutes, onzeker was. Hij vindt de stakingen gerechtvaardigd, maar hij uit ook kritiek: “De manier van onderhandelen tussen de vakbond en Deutsche Bahn leidt te snel tot stakingen.” Coret sluit zich hier bij aan: “Ik vindt dat het geëscaleerd is. Hiermee bedoel ik dat ik de eerste twee stakingen wel steun maar dat ik daarna de impact op de passagiers te heftig vind. Door de stakingen kunnen honderden niet werken.” In haar ogen is het door de grote hoeveelheid en de duur van de stakingen asociaal richting de maatschappij.

Kritiek en akkoord

De kritiek op het slepende cao-conflict nam naarmate er meer stakingen kwamen toe. Vele reizigers waren keer op keer de pineut. Daarnaast ging de omzet van Deutsche Bahn met dertien procent omlaag door misgelopen inkomsten. Martin Seiler van DB zegt in een persbericht dat stakingen de Duitse economie al honderden miljoenen euro’s heeft gekost.

Nu het akkoord is bereikt op 26 maart zullen de treinen voorlopig weer rijden. Deutsche Bahn heeft moeten zwichten en Weselsky heeft met zijn vakbond GDL een flinke overwinning gemaakt. De 35-uurse werkweek is goedgekeurd. Daarnaast komt er een inflatiecompensatie van 2.850 euro en een salarisverhoging van 420 euro. Of de ouderwetse punctualiteit van de Duitse spoorwegen hier ook mee terugkomt is nog maar de vraag.