Er is de laatste jaren veel progressie gemaakt ten opzichte van LHBT+ gelijkheid. Inmiddels hebben 31 landen het homohuwelijk gelegaliseerd. Dit is natuurlijk goed nieuws voor de LHBT+ gemeenschap maar er moet nog veel gebeuren. Want terwijl anti-homogeweld de laatste jaren lichtelijk gedaald is, is het geweld wegens transgender individuelen gestegen. 2021 was wereldwijd zelfs het ‘dodelijkste’ jaar, en meer dan 375 mensen hebben hun leven verloren. Ook groeit de politieke haat wegens transgender individuen. Vooral in de Verenigde Staten is hier een koploper. Wat kan deze trend verklaren?

Volgens onderzoek van het UCLA Williams Institute hebben transgender mensen vier keer meer kans om slachtoffer te worden van gewelddadige misdaden. Dit verhoogde risico kan deels worden verklaard door structurele factoren als dakloosheid, armoede, werkloosheid, sekswerk, discriminatie en instabiliteit op het gebied van huisvesting. De meeste gevallen kwamen voor in Brazilië, met 33%, en andere Zuid- en Midden-Amerikaanse landen als Mexico, Colombia, Argentina en Ecuador. Vooral opvallend is de hoge positie van de Verenigde Staten, het enige “Westerlijke” land in het rijtje. In een land wat vrijheid en gelijkheid hoog in het vaandel neemt is deze trend frappant.

De Verenigde Staten

Op een landelijk niveau zijn de aantallen de laatste jaren ontzettend gegroeid. In de Verenigde Staten is het aantal de afgelopen vijf jaar zelfs verdubbeld. Deze grafieken gaan slechts over het aantal gedocumenteerde moorden, en de aantallen zullen in het echt hoger liggen.

In de VS zijn transgender rechten al jaren een groot deel van het politieke debat en het onderwerp lijkt langzaam de Republikeinse politieke agenda over te nemen. Vooral voormalige president Donald Trump heeft zijn duistere sporen achter gelaten. In 2017 plaatste hij een verbod op transgender personen om in het leger te dienen. Enkele jaren later wiste Trump transgender burgerrechtenbescherming in de gezondheidszorg. Dit hield in dat de Federale overheid genderidentiteit niet langer zou erkennen als een manier waarop iemand gediscrimineerd kan worden. Dit is gevaarlijk want juist in die situaties zijn transgender individuen vatbaar voor discriminatie. Voor Amerikaanse transgender personen als 19-jaar oude Io betekent dit dat hij zich niet langer comfortabel voelt om zichzelf te zijn in de gezondheidszorg. “Ik ben echt bang dat mij zorg wordt ontzegd, of dat ik niet serieus word genomen. Door horrorverhalen van andere trans mensen gehoord te hebben, is dit zeker een groeiende zorg voor mij”.

In de Verenigde Staten zijn transgender individuen geen beschermde klasse volgens de Constitutie. Hierdoor is de bescherming van deze personen in veel gevallen afhankelijk van wetten op een staatsniveau. En hier gaat veel mis. Er zijn de afgelopen jaren namelijk veel meer anti-transgender moties op staatsniveau aangenomen. Volgens Kate Oakley, de wetgevende directeur van the Human Rights Campaign is de situatie “zeker aan het escaleren in de retorica en het aantal voorstellen wat wordt ingediend”. In 2021 waren dit er 73, 19 meer dan in 2020. Gelukkig blijven veel van deze bij een motie, maar een enkele wordt daadwerkelijk aangenomen.

De meeste van de voorstellen zijn gericht op transgender kinderen. Deze moties gaan over het verbieden van medische zorg voor trans kinderen (zoals puberteitsremmers) en het beperken van de deelname van trans studenten atleten aan schoolsporten. In Utah bijvoorbeeld is er een wet (HB11) die transgender studenten wilt verbieden om deel te nemen aan sporten die passen bij hun genderidentiteit.

Zelfs wanneer anti-transgender moties uiteindelijk geen wet wordt, zijn politici nog steeds verantwoordelijk voor de schade die zij aan LHBT+ mensen toebrengen. Zij introduceren namelijk keer op keer legislatie die transgender mensen aanvalt op hun waardigheid en menselijkheid. Dit heeft niet alleen directe en pijnlijke consequenties voor transgender mensen zelf, maar het geeft ook de ruimte voor mensen om openlijk hun haat te uiten. Volgens Io is de haat nu zeker “meer vocaal geworden”. Io bouwt daarop voort en zegt dat hij het gevoel heeft dat mensen zich nu comfortabeler voelen om hun bigotries te uiten, vooral nu ze actief worden versterkt door politici en beroemdheden.

De Republikeinse Agenda

De extreme moties worden voornamelijk geïntroduceerd door de Republikeinse Partij (GOP – Grand Old Party). De Republikeinen hebben hun hoop gevestigd om in 2022 weer de meerderheid van het Congress te behouden. Zij hebben het idee dat het steunen van extreem-rechtste wetgeving gericht op transgender kinderen niets meer is dan ‘goede politiek’.

Dit verklaart waarom de Republikeinen het meest actief zijn in swing states (staten waarvan het onduidelijk is of de Democratisch of Republikeins zullen gaan stemmen) zoals Iowa, Ohio, New Hampshire en Wisconsin. Ook zijn politieke actie committees (PACs) erg actief in deze staten. Zij investeren bakken aan geld om de publieke opinie te beïnvloeden. Een voorbeeld hiervan is The American Principles Project, een populistische conservatieve denktank. Met promo videos hoopten zij mensen te overtuigen dat er geen ruimte is voor transgender jeugd om zichzelf te zijn in de sport.

Publieke opinie

Ondanks de groei in populistische propaganda wat probeert de publieke opinie tegen transgender personen te keren, blijken Republikeinen toch niet meer geneigd te zijn om anti-trans wetten te ondersteunen. In antwoord op de vraag “bent u voor of tegen wetten die transgender studenten zullen verbieden om deel te nemen aan sportteams die passen bij hun gender identiteit”, zeggen 66% van de Republikeinen dat ze tegen deze wetten zijn. Deze cijfers zijn vergelijkbaar met die van de Democraten, waarvan 69% het niet met deze wetten eens is.

Zoals bij de meeste problemen, heeft ook de groeiende haat wegens transgender mensen meerdere oorzaken. Naast de invloed dat het politieke debat over transgender mensen wel degelijk zal hebben op sommige mensen, speelt ook racisme, vrouwenhaat en toxic masculinity een grote rol. De meerderheid (60%) van de 57 slachtoffers in 2021 was zowel Zwart als transgender vrouw. De andere meerderheid bestond uit Latinx transgender vrouwen. Deze getallen tonen aan dat het een intersectioneel probleem is waar verschillende factoren een rol spelen.