Het Bronovo-ziekenhuis sluit definitief haar deuren. Aan het koninklijke ziekenhuis hebben vele mensen mooie herinneringen. De Noorse Julie Hauge Blindheim (21) is daar een van. Ze vertelt hoe ze in het Bronovo terecht kwam nadat ze haar in het Westeinde niet wilde helpen.
April jongstleden werd Julie akelig getackeld op het voetbalveld waarna ze een misstap maakte. Toen het net was gebeurd deed het wel pijn, maar toch dacht ze dat het niks ergs was “ik ben gewoon op mijn fiets naar huis gegaan.” Toen ze de volgende ochtend wakker werd kon ze niet meer lopen en besloot ze toch naar het ziekenhuis te gaan.
“Ik werd doorgestuurd naar een plek die achteraf niet bleek te bestaan.”
HMC Westeinde was op dat moment het dichtstbijzijnde ziekenhuis. “Toen ik daar aankwam had ik het idee dat ze mij niet echt wilde helpen. Ik werd doorgestuurd naar een plek die achteraf niet bleek te bestaan.” Volgens Julie kan dit door de taalbarrière komen. Zelf spreekt ze nauwelijks Nederlands en in het ziekenhuis spraken ze geen goed Engels.
Julie, die nog steeds niet kon lopen, voelde zich daardoor ook niet op haar gemak “Ik had niet het idee dat ze mij serieus namen en heb toen maar de taxi naar huis genomen.” Later die dag is ze naar ‘The International Health Centre’ gegaan. “Ik ben daar gelijk doorgestuurd naar het Bronovo ziekenhuis voor een röntgenfoto”.
Aangekomen bij het Bronovo merkte ze gelijk een wereld van verschil. “Ik werd meteen geholpen met het inschrijven voor een ziekenhuiskaart, want je hebt eerst een soort lidmaatschap nodig in Nederland blijkbaar”, grapt ze. Ook was de taal helemaal geen probleem hier. Iets wat ook nodig is door de vele expats die Benoordenhout wonen.
“Ze gaan veel beter met de patiënten om dan de andere ziekenhuizen in Den Haag”
Na de röntgenfoto en het onderzoek bleek dat Julie haar enkel ernstig gekneusd had. Lopen doet nog steeds pijn, en ze moet nog steeds een brace om. Julie was heel tevreden over het ziekenhuis, zeker nu ze weet dat het dus wel serieuze pijn was die ze had. “Ik kreeg in het Bronovo gewoon de hulp die ik nodig had”.
Over het feit dat het Bronovo moet sluiten kan Julie zich boos maken. “Ze gaan veel beter met de patiënten om dan de andere ziekenhuizen in Den Haag”. Volgens Julie hoort ze van veel van haar internationale vrienden dat ze zich niet serieus genomen voelen in het Westeinde, “de taalbarrière is echt een probleem.” “Dat ze dan dat ziekenhuis wel openhouden en het Bronovo sluiten, waar de omgang met patiënten veel beter is, daar kan ik met mijn hoofd niet bij”.